I'm living my dream

Vandaag was geweldig. Ik weet dat het nog niet echt avond is, maar ik vermoed dat we niet echt iets noemenswaardigs gaan doen vanavond en ik wil echt even vertellen over vandaag want het was echt super.

Hier tegenover de straat is dus een babyweeshuis. A&L en Ashley kennen ze daar wel en de kinderen gaan er iedere dag naar buiten ergens tussen 10 en half 11 en zijn dan een willekeurige tijd lang buiten. Dus vanmorgen gingen we daar naar toe. We zijn er maar heel kort geweest doordat de kinderen al voor 11 uur weer naar binnen moesten deze keer, maar desalniettemin was het echt geweldig. Zodra we aan kwamen lopen kwam er een jochie op ons af die onze broekzakken begon leeg te halen en probeerde spullen uit mijn tas te halen. Van achter een muurtje stond er nog een jochie naar ons te kijken. Ik hurkte bij hem neer en hij sloeg zijn armpjes stijf rond mijn nek en klom met zijn beentjes op me en klampte ook die stevig vast. In die houding is hij de rest van ons bezoekje gebleven. Hij deed me denken aan een klein aapje, lenig en sterk, die zich aan zijn moeder vast hield. Stiekem speelde er ook best wel wat moedergevoelens op. Hij was heel dun. Als ik met mijn hand over zijn rug ging, kon ik zijn ribben voelen. Je kon ze met gemak van voor en van achteren tellen. Zijn aanhankelijkheid raakte me diep. Feitelijk gezien kunnen we er vrij vaak heen gaan, dus ik hoop er deze zomer ook zeker nog meer te komen.

's middags belde Max (ik heb hier inmiddels mijn eigen Oekraïense nummer wat me volgens A&L en Ashley een echte 'missionary' maakt) of ik al iets te doen had. Ashley had hem laten weten dat we niets op de planning hadden staan, maar dat het natuurlijk wel een beetje saai zou zijn als ik de hele tijd niets te doen had. Dus Max heeft vervolgens geregeld dat ik vandaag toch nog even naar de gehandicapteninstelling voor kinderen kon. Echt zooooo super! Deze eerste keer waren er nog niet heel veel mogelijkheden wat ik kon doen, maar ik mocht wel met de groep meisjes spelen die op dit moment buiten was. En daar was ik al heel blij mee. Er waren 14 meisjes buiten, waarvan 1 zich afgezonderd hield, wat ze afgelopen zomer ook deed. Een ander meisje verdween al snel naar binnen, nadat ze geplaagd werd door de andere meisjes. Haar gezicht was verminkt, het leek wel wat op brandwonden, maar misschien was het wel een soort van allergie of huidaandoening. In ieder geval plaagden de andere meisjes haar er mee en werd ze door een zuster mee naar binnen genomen.
Met de andere meisjes hebben we een tijdje met een bal gespeeld. Ik haalde mijn fototoestel tevoorschijn om wat foto's van het tafereel te maken, maar zodra mijn fototoestel ontdekt werd, wilden ze allemaal even op de foto. O wat waren ze trots als ze in hun eentje op de foto mochten. Een van de meisjes hield haar jurkje vast als een prinsesje en ze keek er zo trots bij, echt een blik van 'zie mij nou eens'.
Na de foto's hebben we nog even met de bal gespeeld en daarna moesten we helaas al weer gaan. De kinderen vroegen al wanneer ik weer terugkwam en zeiden dat ze wilden dat ik snel terugkwam, wat ik alleen maar stilzwijgend kon beamen.

Het was geweldig om er al eventjes geweest te zijn. Ik hoop deze zomer meer te kunnen doen dan overgooien met een bal, maar al zou dit het enige zijn wat ik kon doen, dan nog zou het de moeite waard zijn. Als je zag hoe de kinderen opleefden. Dat was zo geweldig!

Vanavond volgen er waarschijnlijk nog wel een paar foto's, maar ik ga nu eerst eten. ;) Het is hier al kwart over 8 en we hebben nog geen avondeten op.