Here I am

Ik ben in Krivoy Rog. Er stroomt adrenaline door mijn hele lijf en ik ben zo blij, tegelijkertijd ben ik vrij rustig en voelt het al bijna normaal om hier aan te komen. Al moet ik zeggen dat ik stiekem even een vreugdedansje wilde doen toen we uit de trein stapten.

De treinrit was best lang. Het duurde ongeveer 8,5 uur van Kiev naar Krivoy Rog. Normaal leggen we die uren 's nachts af, maar de nachttrein is verschoven naar de dag en dus zit je de hele dag in de trein. Vanmorgen hebben we eerst nog even verder geslapen in de trein om vervolgens een ongelofelijk hoeveelheid pagina's in onze boeken te verslinden en onze maag te vullen met heel veel chocola, chips en andere lekkernijen om de uren door te komen. De uren bleken toch nog zo slaapverwekkend dat ik ook aan het einde van de reis nog anderhalf uur slapend heb doorgebracht. Nu heb ik wel direct de slaap ingehaald die ik eventueel op het vliegveld heb gemist.

We deelden onze coupé met twee Oekraïense mannen. We is overigens Ashley en ik, dat zal in volgende berichtjes vast nog wel vaker voorkomen. In ieder geval, die mannen, waarvan één jong en één wat ouder waren wel bijzonder gezelschap. De jongeman probeerde steeds met ons te praten, tot vervelens aan toe. In ieder geval, dat vond Ashley, zij is degene die Russisch spreekt.
De oudere man was weer een verhaal apart, hij heeft geen woord met ons gewisseld. Ashley was net bezig me verhalen te vertellen van dingen die ze had meegemaakt in de nachttrein. Mensen die zich spontaan voor je neus gingen uitkleden en vervolgens naakt gingen slapen, dat soort dingen. Ze vertelde dat ze zelfs één keer had meegemaakt dat een man zich ging omkleden waar ze bij was. En op het moment dat ze dat vertelde begon die oudere man zich uit te kleden. Gelukkig trok hij wel weer wat aan en wij hadden al meteen ons hoofd afgewend naar het raam, maar stiekem was het wel grappig. Ik vroeg me eigenlijk af of die man niet stiekem gewoon Engels verstond en het deed om ons te plagen, maar goed, daar zullen we nooit achter komen. Aan het eind van de reis kleedde hij zich weer om naar zijn normale kleren.

Vanavond zullen we niet heel veel meer ondernemen. We zijn een beetje lui en moe geworden van de reis.

Morgen gaan we waarschijnlijk met Amanda en Leann (en misschien nog wel anderen) naar een weeshuis buiten de stad. Ik ben benieuwd. Misschien ben ik er wel eerder geweest, misschien ook niet.

Vrijdag gaan we naar de gehandicapteninstelling (als de plannen niet wijzigen) en ik hoorde vandaag in de trein van Ashley dat ze dit jaar een extra 'kamp' hebben. Ze doen iedere zomer in een aantal weeshuizen een soort van 'kampen'. Het is niet met onderdak en alles, maar wel een week lang programma met een bepaald thema ofzoow. En wat was nou het plan, ze wilden dit ook eens doen in de gehandicapteninstelling voor kinderen. En raad eens.. Ze doen het terwijl ik er ben. Wanneer precies weet ik nog niet. Ze zagen het niet helemaal zitten met de gehandicapte kinderen, ook omdat er meestal geen teams helpen met kampen, of in ieder geval niet de hele week, dus ze vroegen zich af hoe ze dat moesten gaan doen. Maar als ik daar al kom, dan ken ik de weg en de kinderen en dan was dat wel hartstikke leuk om te doen. Ik weet er verder het fijne nog niet van, behalve dit, dus ik dacht, dit deel ik vast met jullie. Het ziet er naar uit dat deze zomer echt suuuuuper gaat worden (en eigenlijk is ie dat nu al) en morgen gaat het allemaal echt beginnen!!!