Het gaat snel hier!

We hebben weer een paar hele mooie dagen achter de rug.

Afgelopen vrijdag zijn we 's ochtends weer naar de instelling geweest. Het bezoekje kwam moeizaam op gang omdat de kinderen een beetje afgemat reageerden. We vermoedden dat ze kalmerende medicijnen hebben gekregen. In onze groep lagen er diverse kinderen op bankjes en op kleedjes op de grond. Ook de groep met meisjes die altijd om ons heen hangt, was erg rustig. Ze kwamen niet naar ons toe en hingen de hele tijd op bankjes.
Na ons bezoek aan de toegewezen groep, gingen we naar de groep met jongere kinderen. Daar kreeg ons bezoek een hele andere wending. De zuster kent ons zo langzamerhand wel (en mij, Stefanie, ook nog van vorig jaar). Zodra we de groep in kwamen vroeg ze Stefanie om 2 meisjes in een rolstoel omstebeurt mee uit 'wandelen' te nemen en vroeg ze Guido om te gaan lopen met Julia, die de rest van de tijd vastgebonden zit in haar rolstoel, maar met hulp wel kan lopen. Het was heel bijzonder dat ze dit aan ons vroeg, zonder dat wij ergens op aan stuurden. Het was een teken vertrouwen. We hebben een fijne tijd bij die groep gehad.

's Middags zijn we naar het babyweeshuis geweest, waar er bijzonder veel kinderen buiten waren. Ook hier werden we gevraagd om te wandelen met wat kinderen in een wandelwagen. Ze vroegen hoe oud we waren en we hadden het idee dat ze ons als een mogelijk adopterend koppel zagen. We hebben lekker met de kinderen mogen spelen. Ook de kinderen in de wandelwagen, mochten er even uit.

Zaterdagochtend zijn we weer naar de instelling geweest, waar we deze keer alleen de groep met jongere kinderen hebben bezocht, omdat ons bezoek wat korter was dan normaal. In het weekend zijn er andere zusters, dus de kinderen zaten in hun rolstoelen voor het gebouw op het asfalt, in plaats van op hun eigen paviljoentje. De zusters waren ook strenger, waardoor we minder vrijheid hadden met de kinderen. Deze keer dus niet lopen, dansen en spelen, maar er was wel ruimte voor knuffels en wat rustig contact. De groep is telkens weer blij ons te zien en wij zijn blij om hen te zien.

We hebben zaterdag een hele bijzondere middag/avond gehad. Tijdens mijn (Stefanie's) vorige reis heb ik kennis gemaakt met een gezin met 11 kinderen, die vanwege de armoedige omstandigheden niet thuis konden wonen. Doordat dit gezin hulp heeft gekregen, wonen nu 9 van de 11 kinderen weer thuis. En er wonen tijdelijk ook een neefje en nichtje. Deze 11 kinderen en hun moeder hebben we gisteren mee naar de Mc Donalds genomen, waar de jongste kinderen nog nooit van hadden gehoord. Het was voor hen echt uit eten gaan. Het was een prachtig gezicht om ze te zien smullen van hun burgers en frietjes. Na de Mc Donalds zijn we naar een kledingwinkel geweest, waar ze allemaal een paar schoenen, een shirt en ondergoed uit mochten zoeken. We hadden gehoord dat ze ook daar een ernstig gebrek aan hadden. Het uitzoeken van de shirtjes was voor de (tiener)meiden hartstikke leuk en het uitzoeken van ondergoed leverde het nodige gegiebel op. Maar ze waren er wel ontzettend blij mee. Moeder was heel blij en dankbaar met wat we voor ze deden. We hebben ze nog een tas boodschappen (appels, macaroni, zoutjes, snoep, chocola) meegegeven en ze vervolgens naar huis gebracht een paar dorpen verderop. De levensomstandigheden van dit gezin zijn erg triest, en het was fijn om daar een sprankje hoop in te brengen. We hopen nog meer voor dit gezin te kunnen betekenen door middel van bijvoorbeeld bedden/matrassen.

Vanmorgen zijn we weer naar de aanbidding in de kerk geweest, daarna hebben we boodschappen gedaan en ontspannen. Vanavond hebben we hutspot gekookt voor Max en Ashley. Het was een gezellige en lekkere maaltijd. Het was voor ons beiden de eerste keer dat we dit maakten, dus het was nog even afwachten hoe het zou smaken, maar het smaakte heerlijk.
Na de hutspot zijn we met hun, en met onze tolk Katya en haar man Max (andere Max) toetje gaan eten bij een restaurant. Ze hadden daar heerlijk stukken gebak.

Dat waren onze afgelopen dagen. We gaan nu nog volop genieten van de week die voor ons ligt.