Good days arriving - Reisverslag uit Kryvyy Rih, Oekraïne van Stefanie Versteegen - WaarBenJij.nu Good days arriving - Reisverslag uit Kryvyy Rih, Oekraïne van Stefanie Versteegen - WaarBenJij.nu

Good days arriving

Door: Guido en Stefanie

Blijf op de hoogte en volg Stefanie

14 Juli 2013 | Oekraïne, Kryvyy Rih

Vrijdagochtend zijn we samen met onze nieuwe tolk Katya naar de gehandicapteninstelling geweest. De stempel die nog op onze medische papieren moest bestaat niet, maar zodra we binnenkwamen had de directrice geen oog meer voor de formaliteiten en sommeerde ons bijna om naar buiten te gaan.
We zijn begonnen met de groep kinderen die ons is toegewezen, de kinderen zijn ongeveer 12 tot 18 jaar, voornamelijk meisjes. We hebben met ze kennis gemaakt, voor zover dat mogelijk is, en hebben 5 van de kinderen meegenomen om te wandelen rondom het gebouw. De wandeling zelf doet ze al erg goed, omdat het eigenlijk hun enige vorm van beweging is. De telefoon van Katya was in trek, zeker toen er muziek uit kwam. We zijn bij een paar bankjes gestopt om muziek te luisteren, waarop ze uiteindelijk zelfs wilden dansen! Daardoor leefden ze heel erg op, zeker toen wij mee moesten dansen.
Tussendoor kwam er nog een meisje, Julia, naar mij(Guido) toegerend en wees op mijn ketting. Die bleek ze heel erg mooi te vinden, ze wees op zichzelf, dus ik deed mijn ketting om haar nek, ze rende trots naar haar groep toe om haar nieuwe sieraad te laten zien.
We hebben nog een tijd gespeeld met een andere groep, waarschijnlijk 6 tot 14 jaar oud. Deze groep is enthousiaster van zichzelf en kan beter communiceren. Onze toegewezen groep is nogal gesloten en niet speels, deze meiden echter trok ons naar zich toe om met hen te spelen. We hadden helaas niet veel tijd voor ze, net zoals voor de andere groep met jonge kinderen(vooral in rolstoel) waarmee Stefanie al bekend is. Ik (Stefanie) vond het heel leuk om in die groep weer een aantal van de kinderen van mijn vorige reizen terug te zien. Het was leuk om te zien dat ze me nog herkenden en meteen enthousiast op me reageerden. Ik heb met Ira al een stukje gewandeld en ik heb er van genoten om even wat tijd met ze door te kunnen brengen. Hun groep wordt in principe 5 dagen in de week bezocht door een Amerikaans meisje dat hier een halfjaar is.
De volgende dag echter hebben we wel meer tijd gehad voor deze laatste twee groepen, doordat de kinderen een uur langer dan normaal buiten waren. Voor onze toegewezen groep was het weer een beetje hetzelfde verhaal, maar de andere twee groepen waren dol op foto's maken, op mijn bril en op spelen met de bal!
Vrijdag had ik echter nog wel mijn ketting teruggevraagd aan Julia, en ze begon enigszins te huilen, totdat ik voorstelde dat wij voor haar een ketting zouden maken. Toen begonnen er meerdere dames te roepen dat zij ook een ketting wilden. Vrijdagmiddag en zaterdagmiddag hebben we heel ijverig kettingen zitten maken van kraaltjes. We hebben er al 3 overhandigd waar ze erg blij mee waren, en we zullen er maandag nog 10 overhandigen, hopelijk hebben ze dan genoeg!

Vrijdagmiddag zijn we nog een tijdje in het babyweeshuis geweest. Er waren helaas weinig bijzonderheden. De kinderen kwamen laat buiten, en het waren er maar een stuk of 12, dus er was jammer genoeg niet veel te doen. We zijn wel blij dat we de kinderen waarmee we hebben gespeeld pret hebben kunnen geven! Via Ashley kregen we een aantal rupsen van flubber-rubber(laat je fantasie werken!), waar de baby's dol op waren! ("baby's" van 2 tot 6 jaar)

Gisteravond zijn de Amerikanen vertrokken met de nachttrein. Voordat ze vertrokken konden wij nog babysitten op een aantal van hun kinderen, omdat de volwassenen nog een activiteit hadden zonder kinderen. We hebben 4 schattige, drukke Amerikaanse kinderen onder onze vleugels gehad, wat heel erg leuk was! We hebben ze naar een speeltuin meegenomen, waar een boel kinderen waren. Ze hebben lekker gespeeld met een aantal Oekraïners en Guido nog een gesprek heeft gehad met een man, over waarom wij in dit land zijn. Na een gezellige avond met de kinderen vonden wij het jammer om afscheid te nemen van de Amerikanen, die een gezellige steun waren!

Vandaag is zondag, een rustdag. We zijn vanochtend bij de aanbidding in de kerk geweest, en tot nu toe is het een luie middag. Vanavond gaan we lekker pizza eten bij een restaurantje, verder helemaal niets meer :)
Ook jullie een rustige en ontspannende dag toegewenst!

  • 17 Juli 2013 - 22:22

    Annemiek:

    Fijn dat jullie met drie groepen contact kunnen hebben.
    Ieder kind is het zo waard om aandacht en liefde te krijgen.
    Deel daar maarheel veel van uit! Gezegende tijd.

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Verslag uit: Oekraïne, Kryvyy Rih

Stefanie

Become a butterfly! Word een vlinder! De naam van mijn blog is niet geheel uit het niets ontstaan. Een vlinder worden is een heel proces, een hele worsteling. En iedere rups/vlinder zal het zelf moeten doen. Er is een anekdote die dat mooi illustreert. (http://www.anekdotes.net/2vlinder.html) Het enige dat een buitenstaander eigenlijk kan doen is afwachten. Maar afwachten klinkt zo negatief. Een buitenstaander kan zich verwonderen. Verwonderen hoe een rups een vlinder wordt. Hoe zo'n klein diertje zo'n worsteling kan doorstaan. Deze worsteling kost tijd en soms is er nauwelijks te zien dat er nog vooruitgang in zit. Wanneer je een rups een vlinder wilt zien worden, moet je veel geduld hebben. Deze zomer ga ik naar Oekraïne, een land waar veel gehandicapte kinderen net rupsjes in coconnetjes zijn. Vastgebonden aan hun bankje en afhankelijker gemaakt dan dat ze eigenlijk zijn. De mogelijkheden die deze kinderen hebben worden zorgvuldig onderdrukt en genegeerd. Ik hoop met mijn aanwezigheid wat licht te kunnen laten schijnen in het leven dat ze hebben in hun donkere coconnetje. Ik hoop dat ze door individuele aandacht te krijgen, de moed en kracht zullen hebben om zichzelf uit hun coconnetje te vechten. Hoewel het veel geduld van me zal vragen en ik op sommige momenten misschien de vooruitgang niet meer zie, wil ik mee vechten met deze rupsjes. Rupsjes die kleurrijke vlinders kunnen worden. Maar ook voor mij geldt, dat ik niets kan forceren en dat ik slechts een buitenstaander ben, ik kan hun worsteling niet op me nemen. Maar ik ben er van overtuigd dat deze kinderen tot veel meer in staat zijn dan dat ze nu kunnen laten zien. En ik weet dat hoewel ik ze niet kan helpen, ze het niet alleen hoeven te doen. God wil hun helpen om de vlinders te worden die Hij op het oog heeft. Hij heeft ook hen geschapen om een vlinder te zijn. Ik hoop aan het eind van deze zomer al een glimp te kunnen zien van hun kleurrijke vleugels. Tegelijkertijd sla ik zelf bij deze reis ook mijn vleugels uit en wil ik me mee laten nemen op de wind. Ik wil me laten leiden door Gods Geest en gaan waarheen Hij me zendt. Ik heb zijn roepstem gehoord en het leed gezien, ik heb Zijn hart gevoeld en kan me daar niet meer van af keren. Hij heeft mij gaven en talenten gegeven die ik voor Hem wil inzetten, omdat Hij mij heeft gemaakt zoals ik nu ben. Ik ben er van overtuigd dat ik samen met God uit mijn cocon heb mogen kruipen om een veelkleurige vlinder te worden. So now I will spread my wings and fly!

Actief sinds 28 Mei 2012
Verslag gelezen: 293
Totaal aantal bezoekers 44916

Voorgaande reizen:

30 Juli 2015 - 26 Augustus 2015

Een nieuw en langer Oekraïne-avontuur

08 Juli 2013 - 27 Juli 2013

Samen op reis!

31 Oktober 2012 - 23 November 2012

Flying High

11 Juni 2012 - 06 Augustus 2012

Spreading my own wings

Landen bezocht: