Een Oekraïens rijlesje (en meer)

Ik heb vandaag auto gereden! Hier in Krivoy Rog! Een paar dagen geleden merkte Max al op dat als ik bij hem in de auto zat, ik heel ijverig 'meereed', ik keek in de spiegels om me heen, enz. Hij vroeg of ik in Oekraïne zou willen en durven rijden, wat ik natuurlijk heel moedig bevestigde. Nu is Max nu zelf naar West-Oekraïne voor een paar dagen, maar Tanya (een jong, pas bevallen meisje) moest uit het ziekenhuis worden opgehaald en er was niemand anders met een rijbewijs, dus..... Ik ging rijden! Meteen midden op de dag in de stad, terwijl ze buitenlanders aanraden om buiten de stad te beginnen op een niet te druk moment, maar ik was er van overtuigd dat het wel goed zou gaan. Nou leerde ik binnen een paar minuten hoe ik me moest handhaven in het verkeer, dus ik zal jullie snel een paar Oekraïense regeltjes leren:
1. Er zijn geen regels
2. Gordels zijn niet verplicht (ze zouden ongeluk brengen)
3. Inhalen mag rechts en links
4. Trap je gaspedaal non-stop in en houd je hand op de toeter voor als er iemand in de weg rijdt. (Er is geen snelheidslimiet)
5. Pas op er kunnen overal lopende mensen een 6-baans weg oversteken
6. Pas op er kan op ieder willekeurig moment een inhalende auto recht op je af komen rijden.
Ik moet zeggen dat ik zelf soms peentjes zweet hier in de auto, vooral bij sommige taxi-chauffeurs in de auto. Maar wat blijkt, als je zelf rijdt en je gewoon normaal gedraagt, is het allemaal helemaal niet zo eng. De eerste paar minuten zat ik vol adrenaline en na een paar minuten, leek het de normaalste zaak van de wereld dat ik hier rondreed in een auto 10 keer mijn formaat. Gewoon zelf niet onbeperkt hard rijden en probeer een beetje rechts te blijven, want dat is de veiligste plek op de weg, tenzij er busjes (elke 100 meter) proberen in te voegen vanaf een 'bushalte'. (Dus blijf wel opletten!) Wat wel nog meer opvalt als je zelf rijdt, dan wanneer je in de auto zit, is hoe groot de gaten in de weg echt zijn. We moesten het meisje in kwestie (met man en baby) thuis afzetten. Het was dat me de weg werd gewezen (in het Russisch) en ik er dus van overtuigd werd dat er echt een weg was, anders had ik het niet herkend.

Dit geweldige ritje was om Tanya thuis te brengen. In de zomer heb ik Tanya ook gezien en toen was ze dus zwanger. Ik ben toen voorgesteld aan Tanya en haar vriend/man Slavik. Max vertelde me toen Slavik's verhaal. Het was één van de eerste jongens die hij 'redde'. Slavik komt, zoals velen hier, uit een gezin waar zwaar mishandeld werd. Slavik is er op een dag getuige van geweest hoe vader zijn moeder vermoordde (door haar dood te schieten) en hoe hij vervolgens op dezelfde wijze zijn eigen leven nam. Slavik en zijn broertje (die toevallig ook Max heet) belandden in een weeshuis. Beiden zijn ze vaak weggelopen, ze zaten namelijk in verschillende weeshuizen en wilden bij elkaar zijn na deze traumatische ervaring. Op een dag zijn ze in verschillende steden in weeshuizen geplaatst om te voorkomen dat ze weer bij elkaar konden komen. De jaren verstreken en Slavik bereikte de leeftijd dat hij het weeshuis moest verlaten. Omdat het appartement eigendom was geweest van zijn ouders, was dat nu nog zijn eigendom en had hij geen recht op een plaatsing in een dorm. Hij moest in dat appartement gaan wonen, maar hij wilde niet. Waarom niet? Omdat het hem deed denken aan alles wat er gebeurd was. De kogelgaten en bloedvlekken zaten nog op de muur en hij trok het emotioneel niet om daar te zijn. Max heeft hem toen tijdelijk opgevangen (zoals hij heel vaak, met heel veel jongeren doet) en is, zonder dat Slavik het wist, het appartement gaan opknappen. Hij heeft zelfs de burgemeester van de stad toen zo ver gekregen om dit te 'subsidiëren' nadat hij de situatie uit had gelegd en vertelde dat hij wilde proberen deze 'ontspoorde' wees en zijn broertje weer een thuis te geven. Zo gezegd, zo gedaan, het hele appartement werd opgeknapt op kosten van de staat. Max nam Slavik op een dag mee naar het appartement, hij weigerde eerst om naar binnen te gaan, maar Max verplichtte hem om mee te gaan. Toen hij de deur opende en Slavik zag dat alles was opgeknapt, brak deze sterke jongeman. De tranen liepen over zijn wangen en hij wist niet hoe hij Max ooit kon bedanken. Vanaf dat moment hebben Slavik en zijn broertje daar samen gewoond. Ook Slavik vrouw/vriendin Tanya woont er nu dus en ze hebben nu een kleine. Er is een (voor Oekraïense begrippen) gezonde leefsituatie ontstaan en Slavik is het voorbeeld van hoe een emotioneel totaal ontspoorde jongen weer op het juiste pad kan komen en kan bouwen aan een toekomst. Hij is nu een heel stabiele en vriendelijke jongeman.

Daarnaast wil ik jullie vertellen over de situatie van Nadia. Nadia is een meisje van 19, ze is ruim 8 maanden zwanger. Ik heb haar vrijdag leren kennen en ben haar sindsdien elke dag tegengekomen. Nadia is haar leven lang mishandeld. Eerst thuis, daarna in het weeshuis, daarna in de dorm, en zelfs in het ziekenhuis en op straat. Ze is mishandeld door leeftijdsgenoten en door meerderen, om diverse uiteenlopende (drog)redenen. Nu is het een meisje dat emotioneel kapot is en die niemand meer vertrouwd. Ze is zwanger van haar 40-jarige 'vriendje', die ze eigenlijk ook niet vertrouwd. Het kind heeft geen idee van het leven. Ze kan niet voor zichzelf zorgen, ze heeft geen plek om te wonen, ze heeft geen baan om geld te verdienen. Ze weet niet wat er precies gaat gebeuren als ze gaat bevallen, laat staan dat ze weet hoe ze een kind moet opvoeden. Toch zal ze op (zeer) korte termijn een kind op de wereld zetten, middenin deze zorgelijke situatie. Nadia is voor een tijdje opgevangen in het girls transition home, voor ontspoorde meiden die ze weer op de rit proberen te krijgen, maar je kan haar geen moment alleen laten. Ze wordt overspoeld door angstaanvallen en is totaal niet zelfstandig. Ze is nu zo ver dat ze Max en zijn directe hulp in de stichting (Alona en Lena) vertrouwd en ze begint mij ook al te vertrouwen. Echter, bij Max kan ze niet wonen, want die heeft zijn huis vol jongens. Lena is 'moeder' in het transition home. (Lena is zelf begin 20) en Alona is haar moeder enkele maanden geleden verloren en heeft sindsdien de zorg voor 5 van haar broertjes en zusjes. Niemand weet waar ze heen moet, dus ze verblijft nu weer in het transition home.
Waarom ik dit schrijf, een beetje om jullie bewust te maken van hopeloze situaties hier. Want er is nog geen happy end aan dit verhaal. Elke dag is het weer de vraag hoe dit meisje de dag gaat doorkomen en waar ze de nacht zal doorbrengen. Het is schrijnend om te zien, een meisje, net zo groot en net zo oud als ik, ten einde raad, vertrouwt niemand, een emotioneel wrak. Ik had het kunnen zijn.. Wat een wereld van verschil! Natuurlijk hoop ik dat over een paar jaar Nadia net zo'n voorbeeld is, als dat Slavik nu is, maar voor nu zien we de oplossing nog niet. Ik sprak er met Max over. Nadia heeft een stel liefhebbende ouders nodig, die voor haar en haar kind zorgen alsof het hun eigen kinderen waren. Maar aan gezonde, sterke stellen is hier in Oekraïne een groot gebrek, laat staan aan stellen die dan ook nog een instabiel, zwanger tienermeisje in huis willen nemen. Het liefst zou ik zelf iets doen, maar wat kan ik doen, behalve voor haar bidden. En zo wil ik jullie ook vragen (voor wie dat wil) om voor haar te bidden. Bid dat ze een thuis zal mogen vinden, een plekje waar ze zich veilig en geborgen weet. Een plek waar ze met een gerust hart haar kind op de wereld kan zetten en op kan laten groeien. Bid dat ze God mag leren kennen als een liefdevolle Vader. Bid ook voor wijsheid voor Max en de anderen die nu dicht om haar heen staan. Bid voor een oplossing!

Tot zo ver mijn update. Morgen hoop ik weer nieuws te hebben over de gehandicapteninstelling, maar dat hoop ik eigenlijk al dagen, dus we zullen zien.